Od 1815 roku Mickiewicz mieszkał w Wilnie. Tu spędził swoje lata studenckie.
- Ostra Brama (Aušros Vartų g. 14). Swe pierwsze kroki po przybyciu do Wilnie skierował do Kaplicy Ostrobramskiej.
- Cela Konrada (ekspozycja Aušros Vartų g. 7B), gdzie był więziony ze swymi kolegami (proces filomatów i filaretów) w więzieniu stanowym urządzonym w klasztorze bazyliańskim (tablica pamiątkowa na cianie budynku).
- Bardzo ważną rolę w środowisku uniwersyteckim Wilna w czasach Adama Mickiewicza spełniała drukarnia Zawadzkiego. Tablica pamiątkowa na ścianie budynku (Šv.Jono g. 4), gdzie się znajdowała najlepsza i największa drukarnia owych czasów w Litwie. W 1822 roku tam zostały wydane “Ballady i romanse” , które zapoczątkowały romantyzm polski. Stary Zawadzki był ostrożny w wydatkach. „Poezje piszą w Warszawie, nie w Wilnie” – tłumaczył poecie, oglądając rękopis. Wydawca umieścił na tym tomiku tylko nazwę swojej firmy, pieniądze na druk oraz papier zebrali składkowo przyjaciele filomaci.
- W 1815 roku Adam podjął studia na Uniwersytecie Wileńskim (wtedy Imperatorski Uniwersytet Wileński), gdzie najpierw studiował na wydziale matematyczno-fizycznym, po roku zaś już na Wydziale Literatury i Sztuk Wyzwolonych (w tzw. uniwersyteckim seminarium nauczycielskim). W otaczających dziedziniec arkadach znajdują się tablice pamiątkowe poświęcone słynnym wychowankom i profesorom uniwersytetu. Jeden z dziedzińców uniwersyteckich jest nazwany imieniem A. Mickiewicza.
- “Hotel Pacai” przy ul.Wielkiej (Didzioji g.7), niegdyś pałac Paca, w którym odbywały się spotkania studenckie.
- Kaplica św.Kazimierza w Katedrze Wileńskiej, gdzie modlił się poeta przed aresztem.
- Skopówka (S.Skapo g.) jedno z pierwszych mieszkań studenta Mickiewicza.
- Wmurowane tablice pamiątkowe na ścianach budynków ,w których mieściły się mieszkania poety: przy ul. Wielkiej (obecnie nr 26), ul. Literackiej (Literatų g. 8), Zamkowej (Pilies g.22).
- Muzeum A. Mickiewicza (Bernardinų g 11), gdzie mieszkał i redagował poemat „Grażyna”.
- Skwer A.Mickiewicza, pomnik Mickiewicza (Maironio g., rzeźbiarz Gediminas Jokubonis), oraz 6 płyt wokół pomnika z niezrealizowanego przedwojennego monumentu z płaskorzeźbami na tematy z „Dziadów” (rzeźbiarz Henryk Kuna).
