Park Zakret (lit. Vingio parkas) jest jednym z największych ogólnodostępnych parków publicznych Wilna. Rezerwat przyrody zajmujący teren o powierzchni 162 ha swoją nazwę wziął od słowa zakręt (lit. vingis), bowiem usytuowany jest na zakręcie Wilii.
Historia Lukiszek
Tereny dzisiejszego parku niegdyś znajdowały się poza murem miasta. Nazywały się Łukiszkami i nic nie miały wspólnego z funkcjami parku miejskiego. Własnością miasta Wilna zostały dopiero od 1441 roku.
Na początku XVI wieku ziemie w borku łukiskim stały się własnością Radziwiłłów (potoczna nazwa w latach 1522-1593 Łukiszki Radziwiłłowskie). Znajdował się tam dwór wojewody wileńskiego Mikołaja Radziwiłła Czarnego (brata Barbary Radziwiłłówny), który w 1550 roku przytulił u siebie przybyłych do Wilna protestantów i w jednej z sal urządził kaplicę. Kalwini działali we dworze w latach 1553-1561, a posiadłość stała się kolebką reformacji na Litwie.
Kolejny władca dóbr w Łukiszkach, marszałek wielki litewski Stanisław Radziwiłł, przeszedł na stronę katolicyzmu. W 1593 roku dwór swój podarował jezuitom (potoczna nazwa Łukiszki Jezuickie), którzy utworzyli tu letnisko.
Łukiszki Jezuicie stały się intelektualnym i kulturowym centrum ówczesnego Wilna. W latach 1593-1774 tam się odbywały tradycyjne ceremonie nadania akademickich stopni naukowych. Od 1646 roku zaistniał ogród traw leczniczych, a nalewki i mikstury były sprzedawane w Jezuickiej Aptece Akademickiej.
Na miejscu drewnianego dworku, według projektu architekta J. K. Glaubitza, w latach 1757-1761 jezuici zbudowali przepiękny trzypiętrowy pałac z mansanrdami (z dochodów apteki ze sprzedaży tytoniu i nalewek). Z biegiem czasu dwór zaczęto nazywać “wileńskim Wersalem” (pałac został wspomniany dziele „Lwa Tołstoja – „Wojna i pokój”)
Park Zakret (lit. Vingio parkas) nad ranem – [youtube_button text=”Obejrzyj” url=”http://youtu.be/xw3zQwN7Jfc” button=”button-medium-orange” autoplay=”1″]
Po kasacji zakonu jezuitów w 1773 roku pałac stał się własnością biskupa Massalskiego, który w jego murach urządził seminarium nauczycielskie szykujące nauczycieli szkół parafialnych oraz bursę na 200 osób.
W XVIII wieku we wschodniej części parku urządzono zwierzyniec. Później Zakret został letnią rezydencją Potockiego, Zubowa, generał – gubernatora Wilna Benigsena. Żył tu również car ruski Aleksander I, który kupił letnią rezydencję od wileńskiego generał gubernatora.
Armia napoleońska w 1812 r. urządziła tu szpital wojskowy.
W 1855 r. zaniedbany pałac zburzono.
Po odrodzeniu Uniwersytetu Wileńskiego w 1919 r. w parku pałacowym założony został Ogród Botaniczny, który w połowie XX w. ucierpiał podczas powodzi i wojny.
Zakret (lit. Vingio parkas) znany jest ze swej sceny estradowej mieszczącej się w centrum parku. Tu się odbywają różne imprezy kulturalne oraz Święta Pieśni i Tańca, których tradycja przyszła do Litwy z Europy Zachodniej i ma na celu pielęgnowanie piosenek ludowych.
Zapoczątkowane w 1924 roku Święto Pieśni i Tańca w ciągu 90 lat przemieniło się we wspaniały festiwal odbywający się co 4 lata, w którym biorą udział Litwini z całego świata. Jest to okazja podziwiać pochodzące z różnych regionów kraju barwne litewskie stroje ludowe oraz wspaniała możliwość zaprezentować folklor i dorobek kulturowy. Tu się odbywają koncerty gwiazd litewskiej i światowej sceny muzycznej.
W 1993 roku park był miejscem spotkania papieża Jana Pawła II z Wilnianami.
Drzewo jedności (Vienybės medis)
W 2009 roku przestrzeń parku została wzbogacona o dziewięciometrową rzeźbę z szarego granitu. Została ustawiona z okazji jubileuszu pierwszej wzmianki o Litwie w 1009 roku (rzeźbiarz Tadas Gutauskas, architekt Rolandas Palekas). W okręgu przypominającym słońce wpisano nazwiska stu największych osobistości Litwy. Chociaż swoim wyglądem przypomina wrzeciono (narzędzie do ręcznego przędzenia), znaczy o wiele więcej. W litewskiej kulturze ludowej wrzeciono jest znakiem miłości i pamięci. Kamienne Drzewo życia niczym symbol połączenia jedności i siły (Drzewo jedności). W taki sposób Litwa poprzez kulturę, język i sztukę ludową zachowała swoją tożsamość.
Park miejski jest prawdziwym zakątkiem relaksu, gdzie można zapomnieć o hałasie i zwolnić tempo.
