Zarzecze Wileńskie (lit. Užupis)

Panorama Wilno - Zarzecze

Spis treści

Mieszkańcy Zarzecza ofiarowali Wilnu, Litwie i całemu światu niezwykły dar – Republikę Zarzecza. To wspólne dzieło społeczności, które zyskało rozgłos zarówno w Europie, jak i poza jej granicami. Republika Zarzecza to żywy organizm, nieustannie ewoluujący, rozwijający się i doskonalony. Położona w sercu Wilna, często przyrównywana jest do artystycznych dzielnic, takich jak Montmartre w Paryżu czy Christiania w Kopenhadze.

Do niedawna zaniedbane, dzisiaj Zarzecze (lit. Užupis) tętni życiem artystycznym, organizując liczne wydarzenia kulturalne.

Republika Zarzecza wyróżnia się unikalną filozofią, cyklem świąt, Konstytucją Zarzecza przetłumaczoną na ponad 50 języków, symbolami, flagami, oznaczeniami granic i łatwo dostępnym obywatelstwem. Ma honorowych obywateli, Prezydenta, Parlament, Rząd z wolontariuszy-ministrów, ambasadorów w różnych krajach i dziedzinach, a także uregulowane stosunki międzynarodowe. Posiada własną walutę – EuroUż, gazety, telewizję oraz narodowe danie – ZarBurgera.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki zarzecza rozwija międzynarodowe relacje, akredytując ponad 300 ambasadorów. Utworzenie Republiki Zarzecza ożywiło zaniedbaną dzielnicę, czyniąc ją centrum turystycznym i inspiracją dla artystów. To miejsce otwarte na kreatywność i współtworzenie.
Dłoń z okrągłym otworem na środku, pojawia się w wielu miejscach, szczególnie na fladze tej dzielnicy. Jest to symbol wolności Zarzecza – manifestacja tego, że ta przestrzeń nie jest na sprzedaż i nikt nie może jej podporządkować.

Jest to dzielnica kontrastów – obok opuszczonych budowli znajdziemy winiarnie oraz restauracje z przepięknym wnętrzem, a nawet ekskluzywne mieszkania do kupienia lub wynajmu. W tej dzielnicy mieszkał Konstanty Ildefons Gałczyński, urodził się znany śpiewak operowy Bernard Ładysz.

W tym niezwykłym miejscu sztuka splata się z historią i kulturą, tworząc niepowtarzalny klimat inspiracji i kreatywności. Serce artystycznego życia tej dzielnicy stanowi „INKUBATOR SZTUKI ZARZECZA” – jeden z pierwszych tego typu ośrodków w Europie. Powstał on z inicjatywy grupy młodych artystów i studentów w 1996 roku, którzy założyli Centrum Sztuki Alternatywnej „Zarzecze 2” (AMC) oraz galerię sztuki „Galera”. Ich celem było stworzenie przestrzeni dla twórczej społeczności, organizowanie festiwali i wystaw oraz wspieranie rozwoju artystycznego.

W 2002 roku powołano do życia instytucję publiczną „Užupio Meno Incubatorius” (ul. Užupio 2A), który stał się miejscem spotkań, współpracy i rozwoju dla artystów z całego świata. Inkubator oferuje przestrzenie studyjne i wystawiennicze, wspiera inicjatywy kulturalne oraz organizuje liczne wydarzenia i koncerty. To centrum twórczej wymiany pomysłów i artystycznych poszukiwań.

Na dziedzińcu inkubatora znajduje się niezwykła aleja rzeźb, która zachwyca odwiedzających swoją różnorodnością i symboliką. Można tu podziwiać dzieła takie jak:

  • Rzeźba Jezusa Chrystusa z plecakiem
  • „Mózg” Artūrsa Maikstutisa-Maximilianasa
  • „Pralka”
  • „Dom krasnoluda”
  • „Książę Vildaugas”
  • „Góra lodowa” Mariusa Skudžinskisa
  • „Ptak Bogini” Jonasa Meškelevičiusa
  • „Kraina Bogini”

Najbardziej intrygującym dodatkiem do tej kolekcji jest rzeźba „Odbicia” autorstwa polskiego artysty Tomasza Koclęgi. Zanurzona w wodach Wilenki, przedstawia ludzką głowę jako symbol wspólnej historii, tożsamości i wartości litewsko-polskich. To dzieło nawiązuje do jedności, która przez wieki łączyła oba narody, oraz do ich wspólnej walki o wolność.

Na uwagę zasługują także dwa krzesła umieszczone w nurcie rzeki Wilenki. Ten niezwykły duet, pojawiający się na tle płynącej wody, uspokaja, ale jednocześnie budzi ciekawość. Czy to instalacja artystyczna? A może zaproszenie do chwili refleksji nad przemijaniem i pięknem natury?

Zarzecze zaprasza wszystkich miłośników sztuki i niebanalnych wrażeń. Pozwól sobie na chwilę zatrzymania i zanurz się w twórczym świecie, który inspiruje i zaskakuje na każdym kroku!

Na Zarzeczu znajduje się również Cmentarz Bernardyński.

Zarzecze, najstarsze przedmieście Wilna, to dziś jedna z najmniejszych, ale najbardziej urokliwych dzielnic miasta. Przyciąga turystów niczym magnes, zwłaszcza tych poszukujących romantycznych zakątków. Położona w malowniczym zakolu wartkiej Wilenki – rzeki, która otula dzielnicę i w dzień św. Patryka barwi się na zielono. To miejsce, gdzie można spływać kajakami i gdzie nad wodą rozgrywa się życie artystyczne i społeczne.

Czytaj więcej:

https://www.facebook.com/aleksandra.jankovic.3388/posts/pfbid026LRuKMe7BNopWn6z8Rp95aGqJQDeqHxQfhpTkWhJc28ivM6kkvZgHbVarkcLrp4yl

Najczęściej zadawane Pytania

Autobusem Warszawa ↔︎ Wilno

LuxExpress | Ecolines | Flixbus


Dworzec Autobusowy (Vilnius Bus Station →) obsługuje połączenia międzynarodowe i krajowe.
Adres: Sodų g. 22, Vilnius.

Dworzec autobusowy jest w odległości 11 min. pieszo od Ostrej Bramy → 


Samochodem

Litwa posiada dobrą infrastrukturę dróg i autostrad. Korzrystanie z dróg jest bezpłatne dla samochodów osobowych oraz motocykli.


Pociągiem

Wilno posiada jeden dworzec kolejowy.
Geležinkelio g. 16, Vilnius
ltglink.lt/en


Dworzec kolejowy jest usytuowany obok Dworca Autobusowego oraz w 10min. pieszo od Ostrej bramy.


Wileński dworzec kolejowy posiada dobre połączenie komunikacyjne ze wszystkimi dzielnicami miasta.

Bilety kolejowe można kupować w kasach na dworcu, w internecie.


Samolotem

Wilno posiada jedyne lotnisko (VNO) oddalone od centrum 6 km. (patrz na mapie)

Informacja lotniska: vilnius-airport.lt/en/

Aby dojechać do centrum miasta, można skorzystać z komunikacji miejskiej: linia 1, 2, 88, linia pospieszna 1G, 2G, linia nocna 88 N.


Czytaj dalej: Jak dojechać do Wilna →

Najdogodniejsze dzielnice

  • Stare miasto (lit. Senamiestis)
  • Popławy (lit. Paupys)
  • Zarzecze (lit. Užupis)
  • Sznipiszki (lit. Šnipiškės)
  • Nowe miasto (lit. Naujamiestis)

Rodzaj zakwaterowania:

  • Wynajem apartamentów
  • Hotele lub Hostele
  • Kwatery prywatne
 Rodzaje transportu publicznego:
  1. Autobus/Trolejbus jednorazowy koszt przejazdu:
    30min / 0.65€
    60min / 0.9€
    Zniżki
  2. Rozkład jazdy komunikacji miejskiej: JUDU.LT
  3. Elektryczne hulajnogi (Bolt, Scoot911)
  4. Rowery miastoweCYCLOCITY.LT
  5. Pociągiem do Trok (~35min) 
    Vilnius → Trakai (LTGLINK.LT)

W Wilnie działa kilkanaście korporacji taksówkarskich.

Najpopularniejszą taksówką jest Bolt, Uber, eTransport, eTaksi, Taxi.lt, A2B, Yandex Go.


Numer kierunkowy na Litwie: (+370 …….)*.


Ceny podane w internecie nie są dokładne, dlatego warto zapytać o dokładną cenę za 1 km podróży.


Najlepiej jest zamówić taksówkę online (dzięki aplikacji mobilnej), gdyż wsiadając bezpośrednio do taksówki zapłacimy drożej.


Niektóre samochody korporacji taksówkarskich są zaopatrzone w najnowszy sprzęt, mają internet Wi-Fi oraz możliwość płacenia kartą.


Na życzenie klienta kierowca wystawia paragon (lub fakturę) zawierającą przebytą odległość w km, cenę za km, sumę do zapłaty oraz kod kierowcy pojazdu.

  1. Ostra brama oraz Ulica Ostrobramska (lit. Aušros vartų g.)
  2. Katedra Wileńska (klasycyzm), Plac katedalny oraz pomnik Mendoga (lit. Mindaugas)
  3. Kościół św. Anny (gotyk)
  4. Kościół św. Piotra i Pawła (barok)
  5. Ulica zamkowa (lit. Pilies g.)
  6. Aleja Giedymina (lit. Giedymino pr.)
  7. Punkt widokowy – Wieża Giedymina
  8. Ogród Bernardyński
  9. Troki (okolice Wilna; 30km)
    Więcej →

Poznaj Wilno – Twoje kompleksowe źródło informacji o stolicy Litwy. Odkryj najpiękniejsze atrakcje, zabytki i ukryte perełki Wilna. Sprawdź praktyczne porady dla turystów, poznaj historię miasta oraz lokalne wydarzenia.
Zainspiruj się i zaplanuj niezapomnianą podróż do serca Litwy!

Czas: GMT+2 (+1h w porównaniu do czasu polskiego)

Liczba mieszkańców: 562 tys. (2021)

Obszar miasta: 402 km²

Waluta: Euro (EUR)

Prąd stały: 220V

Język: W Wilnie łatwo można porozumieć w języku: litewskim (państwowy), angielskim, rosyjskim (szczególnie z osobami w wieku starszym), polskim.

Telefoniczne numery kierunkowe: +370 (Litwa)

Liczba mieszkańców: 562 000 (Okręg wileński: 847,754)

Podział miasta: 20 dzielnic + 1 prowincja miejska

Kod pocztowy: LT-01001 (Główny urząd pocztowy – Post.lt)

Współrzędne geograficzne: 54°41″ N. 25°17″ E. (wikimedia.org)

Wysokość: 112–148 m n.p.m.

Oficjalna witryna miasta: Vilnius.lt

Życie ujściu dwóch Wilii i Wilenki toczyło się znacznie wcześniej niż pojawiła się pierwsza formalna wzmianka o Wilnie w 1323 r. w źródłach pisanych. Legenda o żelaznym wilku opowiada, że miasto założył książę Giedymin.


Istniały równolegle dwa centra osadnicze na grodziskach: Miasto Dolne z Zamkiem Górny oraz Miasto Krzywe. Tu zlokalizowano centrum państwa litewskiego. Chrystianizacja WKS po 1387 r. i lokacja Wilna na prawie magdeburskim za czasów Jagiełły, zmieniły wieloletni kierunek rozrastała się stolicy, która odtąd zmierza w stronę Starego Miasta.


Miasto miało odrębne dzielnice, co podzieliło go na cześć pogańską, katolicką i prawosławną (civitas Ruthenica). Mieszkali tu poganie, prawosławni i katolicy. W końcu XIV w. zbudowano katedrę wileńską oraz pierwsza farę miejską (kościół pw. św. Janów), ratusz miejski. Wzrosła rola gospodarcza stolicy WKL, która w 1432 r. uzyskała prawo składu w 1432 roku.


Następni Jagiellonowie rozbudowywali miasto, pałace, renesansową rezydencję Pałac Władców na Zamku Dolnym.


Na początku XVI wieku Wilno zostało otoczone murem obronnym,powstała mennica, szpitale, w 1536 zbudowano pierwszy most (Zielony). W XVI w. miasto przeżywało rozwój kulturalny i naukowy. W XVI w. jezuici zakładają pierwszą wyższą uczelnię – Akademię Wileńską (dzisiejszy Uniwersytet Wileński), powstają pierwsze drukarnie, w XVII w. pierwszy barokowy kościół św Kazimierza.


XVII wiek był okresem kryzysowym, miasto ucierpiało od pożarów, epidemii  oraz wojny z wojskami moskiewskimi w latach 1655-1661. Po trzecim rozbiorze Rzeczypospolitej zostało przyłączone do Cesarstwa Rosyjskiego, co obniżyło status byłej stolicy WKS. Po powstaniu listopadowym 1831 roku rozpoczęła się rusyfikacja. Zostało założone Muzeum Starożytności, przebudowano Pałac Biskupi (Pałac Prezydencki), linia kolejowa łącząca warszawę z Petrsburgiem, zbudowano gazownię, w 1904 roku wzniesiono pierwszą elektrownię, dzielnicę Zwierzyniec.


W 1918 roku Litwa odzyskało niepodleglość. W okresie międzywojennym Wilno, jako stolica województwa, należało do II Rzeczypospolitej, była silnym ośrodkiem kulturalnym i naukowym. Po drugiej wojnie światowej było stolicą jedej z republik ZSRR.

Od 1990 roku jest stolicą niepodległego państwa litewskiego. W 2004 roku wileńska starówka została wpisana na światową listę zabytków UNESCO.

Niegdyś dawna stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego, dziś nieduże miasteczko 28 km od Wilna, 8 września 2022 obchodzi swoje umowne  urodziny.

Z inicjatywy D. Baronasa (pracownika Instytutu Historii Litwy) oraz A. Bumblauskasa (wykładowcy Uniwersytetu Wileńskiego) ustalono symboliczną datę urodzin Trok. Data 8 września w symboliczny sposób spina klamrą kilka powiązanych ze sobą wydarzeń historycznych. 

Po pierwsze Troki, tuż przed ustanowieniem stolicy w Wilnie w 1323 roku, na krótko stały się stolicą WKS.

Po drugie na 8 września 1430 roku zaplanowana została koronacja Witolda na króla (powiązanie z osobą władcy, który zbudował zamek na wyspie, w którym często rezydował, zbudował kościół parafialny, nadał Trokom prawa samorządowe oraz osiedlił Karaimów i Tatarów). 

Po trzecie 8 września, w święto maryjne Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, rozpoczynały się sławne odpusty, przyciągające pielgrzymów z całej Litwy przed obraz Madonny Trockiej, który jest też powiązany z osobą Witolda (władca i jego państwo gotowe do obrony Chrystusa i jego wiary).

Nowe symboliczne logo Trok ma kształt przecinka (widok zamku trockiego widziany z lotu ptaka). Łącząc przeszłość z teraźniejszością przekazuje przyszłym pokoleniom wielką gościnność, kulturę i historię.  

Sezon jubileuszowych obchodów potrwa od 5 maja do 8 września 2022 roku.

Troki zyskały status historycznej stolicy Litwy. Popularna legenda zapisana na stronach Kroniki Bychowcewa opowiada:

„Pewnego razu wielki książę Giedymin opuścił swoją stolicę Kernów, aby polować pięć mil za Wilią i znalazł w lesie piękną górę otoczoną gajami dębowymi i równinami; bardzo mu się podobało, osiadł tam, założył miasto i nadał mu nazwę Troki – miejsce, w którym znajdowały się Stare Troki – i przeniósł swoją stolicę z Kiernowa do Trok”.

Wycieczka

5%

zniżki

Przewodnik po
Wilnie

Aleksandra Jankowicz