Bicie najważniejszych litewskich dzwonów majestatycznej dzwonnicy wileńskiej wzywa lud nie tylko do modlitwy, lecz oznajmia również o najważniejszych wydarzeniach w życiu państwa. Zawiera ona sześć okresów przebudów oraz nadbudów. Dzwonnica stoi przed Katedrą i jest wolnostojącym budynkiem o wysokości 57 m.
Dolna kondygnacja dzwonnicy (czworokątna część pod ziemią) – to pozostałość jednej z obronnych baszt Zamku Dolnego. Legenda mówi, że jej dolne piętra należały niegdyś do wieży pogańskiego kapłana Kriwe-Kriwejte (lit. Krivė – Krivaitis). Górną część (okrągłą z trzema ośmiobocznymi kondygnacjami) zbudowano później. Wielokrotnie przebudowywana stała się mieszanką stylów. Obecny wygląd uzyskała ona dopiero na początku XIX wieku.
Dowiedz się więcej –
Najstarsze mury dzwonnicy katedralnej pochodzą z XIII-XIV wieku. Pierwsza wzmianka o dzwonnicy pochodzi ze źródeł historycznych 1522 roku. W XVII wieku umieszczono tu kilka dzwonów Jona Delemarsa. W XVIII wieku Gustaw Miork dodał kolejne 17 dzwonów (ogółem jest dziś 27 dzwonów). Na górnym poziomie umieszczono zegar i cztery cyferblaty z brązu. Wskazówki, cyfry i obwody tarcz są pozłacane. XVII-wieczny zegar ma w swoich tarczach tylko wskazówki godzinowe, kwadransy zaś wybijają dzwony. Nad nim – dach w kształcie hełmu z ostrą szpicą i krzyżem.
W końcu XVIII i na początku XIX wieku zrekonstruowano trzecie piętro budowli. W 1893 roku powstało obecny dach dzwonnicy. W 1965 roku dzwonnica była remontowana, zainstalowano ogrzewanie.
Niedługo po zwróceniu Katedry Wileńskiej wiernym (5 lutego 1989 roku) nad dzwonnicą odtworzono 2,8 metrowy krzyż.
Ceny biletów: normalny – 6€, ulgowy – 3€
