Dwie największe rzeki Litwy (lit. Lietuva), z którymi jest związana historia i życie wielu pokoleń ludzi tej ziemi.
Wilno (lit. Vilnius) – największe miasto i stolica Litwy (lit. Lietuva). Z racji mnóstwa zabytków i pięknej lokalizacji miasto można nazwać cudem przyrody i architektury. W Wilnie prawie na każdym kroku spotykamy coś ciekawego, nieoczekiwanego, a czasami nawet tajemniczego. Miasto jest otwarte dla każdego i zaprasza do na Starówkę (lit. Senamiestis), żebyśmy mogli podziwiać zabytki, które już tyle wieków upiększają to miasto i przypominają nam o jego dawnych dziejach.
„Stara stolica Gedyminowa – Wilno – pieszczoto pięknej natury.
Pomiędzy gaje, pomiędzy góry – to kwiat, co w dzikim zielsku się chowa.
Gdy się na strome wdzierasz urwisko albo brniesz piaskiem drogą pochyłą,
Nigdy byś nie zgadł, że Wilno blisko, gdyby twe serce mocniej nie biło.”
Wilno (lit. Vilnius) – bogatsze i szczęśliwsze od innych miast Litwy (lit. Lietuva). Mieszkali tu książęta i królowie, tworzyli światowej sławy artyści, pisarze i malarze. W różnych okresach historycznych o Wilnie dużo mówiono, pisano, lecz, żeby poznać je dokładnie, trzeba przeczytać niemało tomów ksiąg, kronik, które nas zapoznają z przeszłością tego – z całą pewnością niezwykłego – miasta. Trzeba przejść się spacerkiem uliczkami i zaułkami, z wysokich wzgórz spojrzeć na miasto z góry, by ocenić w pełni jego urok. Więc przejdźmy Starówką po wąskich i krętych uliczkach, odwiedźmy cmentarze, na których spoczywa wiele znanych osobistości, gdzie umarło tyle marzeń i urodziło się tak dużo nadziei; obejrzyjmy stare kamienice, z którymi wiąże się tak wiele historyjek, dziejów i wspomnień. Może wtedy trochę lepiej poznamy ten gród. Godne uwagi jest również współczesne Wilno, np. dzielnica Śnipiszki (lit. Šnipiškės), gdzie jest siedziba samorządu miasta oraz znajdują się najwyższe wieżowce ze stali i szkła powstałe w XXI wieku. W dzielnicy Antokol (lit. Antakalnis) znajduje się najpiękniejszy barokowy kościół pw. św. Piotra i Pawła. Zwierzyniec (lit. Žvėrynas) – najstarsza, willowa dzielnica nad brzegiem wijącej się Wilii. Możliwe, trzeba w Wilnie się urodzić, spędzić tu całe życie, pokochać je całym sercem, aby zgłębić tajemnice tego miasta.
W odległości zaledwie 30 km od stolicy znajduje się miasteczko Troki (lit.Trakai). Położone nad brzegami kilku pięknych jezior na terenie Parku Narodowego przyciąga turystów z całego świata. W średniowieczu Troki (lit. Trakai) były stolicą litewskiego księstwa. Było to miasto kupców i rzemieślników. Na jednej z wysp jeziora Galwe (lit. Galvė) książę litewski Witold (lit. Vytautas) zbudował zamek , który został zniszczony dopiero w XVII w. przez Kozaków. Odbudowano go dopiero w XX w. W Trokach (lit. Trakai) można odpocząć nad brzegami jezior, zapoznać się z życiem i tradycjami Karaimów, spróbować regionalne danie: kibiny.
Kilkadziesiąt kilometrów na zachód od Trok, u ujścia Wilii (lit. Neris) do Niemna (lit. Nemunas) leży Kowno (lit. Kaunas). Miasto, które w okresie Międzywojennym było stolicą Litwy.
Miasto, w którym są ciekawe muzea, teatry, ZOO, kościoły, cerkwie, synagoga, meczet. Jest Dolina Mickiewicza (lit. A.Mickevičiaus slėnis), gdzie znajduje się legendarny kamień, przy którym bywał Adam Mickiewicz z Karoliną Kowalską.
W kronikach krzyżackich Kowno (lit. Kaunas) jest po raz pierwszy wspomniane w XIV w. Usytuowanie Kowna nad brzegami Niemna i Wilii, dwóch najważniejszych rzek Litwy, spowodowało, że miasto w XVI wieku zostało przyjęte do związku miast hanzeatyckich. Starówka kowieńska posiada piękne zabytki w postaci gotyckich kościołów i kamieniczek, ruin zamku, który niegdyś był zdobywany również przez wojska Konrada Wallenroda.Tu też znajduje się budynek, gdzie mieszkał i pracował jako nauczyciel Adam Mickiewicz. W swoich utworach niejednokrotnie to miasto wspominał. Dotychczas nikt piękniej nie napisał o Wilii, jak Adam Mickiewicz: “…Wilia w miłej kowieńskiej dolinie wśród tulipanów i narcyzów płynie…”
W pobliżu Ratusza znajduje się śliczna, gotycka z zewnątrz, a barokowa wewnątrz – Katedra pw. św. Piotra i Pawła. Jest to największa gotycka świątynia na Litwie, której podwaliny fundował Witold Wielki (lit. Vytautas Didysis) na początku XV w. Z inicjatywy fundacji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w końcu XVIII w. dokonano ostatniej przebudowy katedry.Kowno niejednokrotnie cierpiało od wojen, ognia i wody, gdyż Niemen (lit. Nemunas) i Wilia (lit. Neris) często go zatapiały. W 1959 r. ratując miasto przed powodziami zbudowano sztuczny zbiornik wodny, nazwany Morzem Kowieńskim (lit. Kauno marios). Nad jego brzegiem, w dzielnicy Pożajście (lit. Pažaislis) znajduje się wspaniały zabytek z XVII w. – kościół i dawny klasztor kamedułów.
W Kownie odsłonięto czwarty na Litwie pomnik świętego papieża Jana Pawła II. Stanął w miejscu, gdzie w 1993 roku Jan Paweł II odprawiał mszę świętą, gdzie Wilia wpada do Niemna. W pobliżu znajduje się Seminarium Duchowne. Jesienią 2018 roku papież Franciszek również tu celebrował mszę świętą.
W pobliżu ujścia Niemna (lit. Nemunas) do Morza Bałtyckiego (lit. Baltijos jūra) położone jest miasto Kłajpeda (lit. Klaipėda) – jedyny port litewski, stocznia oraz ważny ośrodek przemysłowy i gospodarczy na Litwie. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1252. Była to twierdza Memelburg, należąca do Kawalerów Mieczowych.
W 1796 roku w Memel (dzisiejsza Kłajpeda) zbudowano latarnię morską, która była trzecią na Bałtyku po Gdańsku i Travemunde. W 1803 r. powstał teatr miejski, w którym w ciągu dwóch lat dyrygował Richard Wagner. Na pocz. XIX w. Memel stał się stolicą Prus Wschodnich. Przez okres dwóch lat mieszkał tam król Prus Fryderyk Wilhelm III z żoną Luizą. W latach 1920-1923 Memel znajdował się pod protektoratem Francji. W latach 1923-1939 – w ramach niepodległej Litwy, miasto zostało stolicą autonomicznego okręgu Kłajpedy, zmieniło nazwę Memel na Kłajpedę. W Kraju Kłajpedzkim obowiązywały wówczas dwa języki oficjalne: niemiecki i litewski.
Pod względem wielkości jest to trzecie po Wilnie i Kownie miasto w Litwie. Słynie ze swego delfinarium i Muzeum Morskiego. Kłajpeda (lit. Klaipėda) jest miastem młodym, dynamicznym, jak zapewniają mieszkańcy, otwartym, liberalnym i tolerancyjnym, oferującym gościom sporo rozrywek, miejsc w kawiarniach, restauracjach, barach, piwiarniach itp. Corocznie w końcu lipca odbywa się tam tradycyjne Święto Morza. Również co roku w czerwcu odbywa się festiwal jazzu.
Miasto posiada pięknie odrestaurowaną Starówkę, dużo uroczych pomników i związanych z nimi legend.
Poza tym Litwa (lit. Lietuva) – to piękne nadbałtyckie plaże w Połądze (lit. Palanga) i Neryndze (lit. Neringa), reliktowe wydmy, sosnowe lasy, Muzeum Bursztynu w byłym pałacu hrabiego Józefa Tyszkiewicza. Godne uwagi są również nadniemeńskie sanatoria: Birsztany (lit. Birštonas) oraz Druskienniki (lit. Druskininkai), gdzie wiele schorzeń można wyleczyć dzięki promieniom słonecznym, dzięki wysokiej jonizacji gazów zawartej w powietrzu i zabiegom z użyciem słonej źródlanej wody. Chciałabym zaprosić Państwa do odwiedzenia Litwy (lit. Lietuva), kraju, położonego tak blisko Polski i historycznie i politycznie związanego z Polską od wieków.
Dla wszystkich, zainteresowanych Litwą gotowa jestem służyć pomocą i radą. Jestem licencjonowanym przewodnikiem. Mam wieloletnie doświadczenie pracy przewodnika z grupami polskimi po Litwie.
Proszę o kontakt:
Email: albina.drzewiecka@gmail.com
Zapraszam również do obejrzenia mojej strony na Facebooku Wycieczki z Albiną, Przewodnik.vsi.lt lub telefonować pod numer +370 65263185.
Serdecznie pozdrawiam!
Albina Drzewiecka
Dodaj komentarz